Przyczyną występowania tzw. trzaskających palców jest obrzęk ścięgien i pochewki ścięgnistej, powstający w wyniku zapalenia lub przeciążenia spowodowanego nadmiernym obciążeniem. Dolegliwości mogą występować na wszystkich palcach, kciuku oraz w okolicy promieniowej na nadgarstku. Są to głównie: ból, trudność w poruszaniu palcem, poranna sztywność ręki – co w sumie znacznie ogranicza jej sprawność. Rozpoznanie ustala się na podstawie informacji uzyskanych od pacjenta podczas badania oraz badania USG.
Leczenie chirurgiczne, czyli uwolnienie ścięgien na drodze plastyki pochewki ścięgnistej, jest skuteczną metodą leczenia, stosunkowo mało inwazyjną i dającą wysoki odsetek wyleczeń z wynikiem bardzo dobrym.
Przebieg zabiegu
Cięcie skórne wybiera się w zależności od lokalizacji zmiany. Jeżeli są zajęte palce, to przebiega ono w bruździe poprzecznej dłoni odpowiednio u podstawy chorego palca lub palców, w bruździe zgięciowej kciuka lub jako łuk na promieniowej stronie nadgarstka. Istotą zabiegu jest dotarcie do pochewki ścięgna, otwarcie jej i przecięcie, przez co uzyskuje się poszerzenie pochewki i zmniejszenie ucisku na ścięgno. Na nadgarstku wykonuje się zwykle zabieg odtworzenia pierścienia pochewki, ale z wyraźnym jej poszerzeniem. Zabieg kończy zamknięcie krwawiących naczyń i zeszycie skóry, zwykle z pozostawieniem w ranie drenu, opatrunek i założenie temblaka. Wyjątek stanowi zabieg odtworzenia pierścienia, kiedy konieczność dobrego wygojenia tkanek miękkich zmusza do trzytygodniowego unieruchomienia ręki. Jeżeli podczas zabiegu i zaraz po nim nie wystąpią jakiekolwiek niepożądane zjawiska, pacjent może opuścić klinikę pod opieką osoby towarzyszącej.
Po zabiegu
Po większości zabiegów na ręce zalecane jest podwieszanie ręki na temblaku i ograniczenie chwytania, co zapobiega tworzeniu się nadmiernego obrzęku. Należy pamiętać, że nawet mając poczucie sprawności w czasie leczenia i noszenia opatrunku nie wolno prowadzić pojazdów samochodowych ani obsługiwać mechanicznych urządzeń. Ból pooperacyjny pojawia się po kilku godzinach, wtedy gdy ustępuje znieczulenie przewodowe. Zwykle wystarczy przyjmowanie leków przeciwbólowych.
Należy pamiętać o wyznaczonej wizycie kontrolnej – zmianie opatrunku. Okres gojenia rany i rehabilitacji wynosi zwykle od 2 do 4 tygodni.
