Operacja jaskry

Jaskra jest zespołem chorób oczu o różnym mechanizmie powstawania, przebiegających z postępującym uszkodzeniem nerwu wzrokowego. Przyjmuje się że uszkodzenie nerwu wzrokowego jest nieodwracalne i nie ma możliwości poprawy widzenia u chorych z jaskrą. Jaskra jest z tego powodu niebezpieczna, że u zdecydowanej większości chorych przebiega bezobjawowo, chory nie ma żadnych objawów i w większości przypadków jest wykrywana przypadkowo podczas wizyty chorego w celu doboru okularów lub kiedy ubytki w polu widzenia są już tak duże, że pacjent sam zgłasza pogorszenie widzenia. Bardzo istotna jest wczesna diagnoza i odpowiednie leczenie, gdyż zmiany jaskrowe nie cofają się i choroba ta prowadzi do trwałego uszczerbku w jakości widzenia, u niektórych może spowodować ślepotę.

Istnieje kilka podziałów jaskry i tak ze względu na budowę oka wyróżnia się jaskrę otwartego kąta oraz jaskrę zamykającego się kąta.
Postać jaskry z otwartym kątem jest szczególnie niebezpieczna, gdyż przebiega bezobjawowo i chory długo nie zdaje sobie sprawy ze stopniowej utraty widzenia. Choroba przebiega z reguły niesymetrycznie na obu oczach i oko z mniejszymi zmianami staje się okiem dominującym i maskuje duże uszkodzenie nerwu na oku drugim. Jaskra z zamykającym się kątem występuje rzadziej. Osoby, które mają dalekowzroczność są częściej narażone na ten typ jaskry. Na skutek wąskiego kąta przesączania może dochodzić do okresowych zwyżek ciśnienia wewnątrzgałkowego w początkowym stadium, co pacjent może odczuwać jako okresowe przymglenia widzenia i pojawianie się kół tęczowych zwłaszcza w warunkach słabego oświetlenia. W miarę upływu czasu u niektórych osób może dojść do gwałtownego zamknięcia drogi odpływu cieczy wodnistej z powodu zamknięcia kąta przesączania. Pacjent zgłasza wtedy silny ból oka, zaczerwienienie gałki ocznej i pogorszenie widzenia. Czasami mogą wystąpić nudności i wymioty. Stan taki określany jest jako ostry atak jaskry, który wymaga szybkiego obniżenia ciśnienia i natychmiastowej interwencji lekarskiej.

Chorzy z jaskrą z zamykającym się kątem znacznie wcześniej trafiają do lekarza i jeśli jest to początkowe stadium choroby wykonanie laserowej irydotomii zwykle zapobiega dalszym zwyżkom ciśnienia i osoby te często nie wymagają żadnego leczenia w późniejszym okresie.
Rozpoznanie jaskry opiera się na ocenie wyglądu nerwu wzrokowego w badaniu biomikroskopowym oraz na badaniu pola widzenia (perymetrii). Pomiar ciśnienia jest badaniem ważnym, ale nie rozstrzygającym, gdyż u co 10 osoby ciśnienie może być prawidłowe pomimo występującej jaskry. Inne badania wykonywane w diagnostyce jaskry to:
gonioskopia, czyli ocena kąta przesączania,
pachymetria czyli ocena grubości rogówki
HRT, GDX i OCT to nowoczesne metody obrazowania do pomiaru grubości włókien nerwowych oraz wymiarów tarczy nerwu wzrokowego.
Jedynym skutecznym sposobem leczenia jaskry jest obniżenie ciśnienia wewnątrzgałkowego. O ile należałoby obniżyć ciśnienie ? Na to pytanie odpowiedź jest niezmiernie trudna. Przyjmuje się, że obniżenie ciśnienia o 30% od wartości wyjściowej powinno zahamować postęp choroby. Lekarz wdrażając leczenie stara się osiągnąć tzw. ciśnienie docelowe tzn. takie ciśnienie przy którym zahamowana jest progresja tej neuropatii. Dla jednej osoby może to być ciśnienie 20 mmHg a dla drugiej 15 mmHg. Jest to bardzo indywidualne i zależy od wyjściowej wartości ciśnienia w oku, oraz od innych czynników m.in. ogólnego stanu pacjenta, a w szczególności od stanu układu krążeniowo-oddechowego, współistniejących innych chorób itd. Chorobę początkowo próbuje się leczyć zachowawczo za pomocą kropli do oka. Wszystkie leki mogą mieć działanie uboczne, należy więc z lekarzem uzgodnić najlepszą opcję przyjmowania leków przeciwjaskrowych. Jeśli pomimo leczenia choroba postępuje tzn. pogarsza się pole widzenia i wygląd nerwu wzrokowego lekarz proponuje leczenie laserem lub chirurgiczne.